Leven we in Nederland, over het algemeen, in een wereld waarin overvloed vanzelfsprekend lijkt? Deze vraag stel ik mezelf als kunstenaar. Neem nu croissants: in mijn jeugd kon je ze alleen in het weekend bij de bakker kopen, een traktatie voor zondagochtend. Tegenwoordig als je wilt, kun je elke dag genieten van croissants bij het ontbijt, samen met vers geperst sinaasappelsap en fruit dat in alle seizoenen beschikbaar is. Deze moderne luxe, een teken van vooruitgang, voelt vaak als een zegen.
Mijn schilderij, “Overvloed en Stilte,” is een stille reflectie op dit moment. Op de voorgrond staat de rijkdom van ons leven, een croissant, een glas vers geperst jus d’orange, en een pot met jam. Maar op de achtergrond zit een mus op een tak te wachten op broodkruimels en nog verderweg in de verte is een herinnering aan wat we dreigen te verliezen.
De mus, ooit alledaags, is nu een zeldzame gast in onze tuinen. Dit contrast raakt me diep: onze welvaart bloeit, maar wat is de prijs die de natuur daarvoor betaalt?
Het schilderij is geen verwijt, maar een uitnodiging om stil te staan bij deze vragen. Hoe bewust zijn we van wat we hebben? En hoe vanzelfsprekend vinden we het? Wat betekent deze overvloed voor de wereld om ons heen, voor de natuur die ooit even overvloedig aanwezig leek als de luxe die we nu ervaren?
Bovendien vraag ik me af hoe bijzonder het is dat we in een land als Nederland wonen, waar welvaart en overvloed voor velen binnen handbereik liggen. Is het iets waar we dankbaar voor zijn? En wat betekent dat voor de natuur die ons omringt? Hoe ziet een wereld eruit waarin mensen en natuur in balans leven? Kunnen we manieren vinden om onze leefomgeving niet alleen voor onszelf, maar ook voor vogels, vlinders, en bijen aantrekkelijk te maken? Hoe zou het zijn als stille tuinen weer levendig worden, met een overvloed aan biodiversiteit en leven?
Met dit werk hoop ik een moment van reflectie te creëren, een herinnering dat onze overvloed niet vanzelfsprekend is en dat het ons uitdaagt na te denken over hoe we het evenwicht tussen mens en natuur kunnen bewaren.
